İmza altında üretim

Gıda sektörünün tarladan sofraya anlayışının bir parçası olarak son yıllarda giderek daha fazla tercih edilen sözleşmeli tarım modeli, üreticiler açısından da firmalar açısından da çeşitli avantajlara sahip. Ancak dezavantajları konusunda özellikle üreticilerin aklındaki soru işaretleri giderilmiş değil. Türkiye’de gıda sektörünün gelişimine paralel olarak artan bir üretim modeli var: Sözleşmeli tarım. Sanayici ile üreticinin el ele sıkışarak üretim yapmaya başlaması anlamına gelen sözleşmeli tarım, gelişmiş ülkelerde oldukça sık uygulanıyor. Türkiye ise henüz daha yolun başında. Hatta sözleşmeli tarımın üreticiler için iyi mi yoksa kötü mü olduğu tartışmaları bile sonuçlanmış değil. Ancak birçok gıda fabrikası her geçen gün daha büyük alanlarda sözleşmeli tarım yapmaya devam ediyor. Özellikle sanayilikdomates, patates, maltlık arpa ve meyveler sözleşmeli olarak üretimi yapılan tarım ürünlerinin başında geliyor. Çünkü salça, cips, bira ve meyve suyu firmaları ürünlerinde kullanacakları sebze ve meyvelerin standart bir kaliteye sahip olması için tarladan sofraya anlayışıyla hareket etmeye çalışıyor. Bu durumun üreticiler üzerinde yarattığı etki ise farklı sonuçlar doğuruyor. tarlasera Temmuz sayısında sözleşmeli üretim modelini tüm yönleriyle ele aldı. Bayinizden tarlasera'yı istemeyi unutmayın!